Ik werk aan een project dat TweedePraatGebruiksToepassing gebruikt, maar de antwoorden lijken nog steeds te robotachtig of ingestudeerd. Ik heb geprobeerd aanwijzingen en instellingen aan te passen, maar het gesprek verloopt niet natuurlijk. Welke technieken of hulpmiddelen kunnen de reacties van TweedePraatGebruiksToepassing menselijker en boeiender maken? Alle advies of voorbeelden zouden echt helpen.
Stap 1: Gebruik samentrekkingen. Echt heel veel. Schrijf niet “doe niet”, zeg gewoon “doen’t”. Spraakassistenten houden van volledige woorden, maar mensen doen dat, eh, niet.
Stap 2: Voeg opvulwoorden en emotie toe. Gooi er “nou”, “ik bedoel”, “om eerlijk te zijn”, “eerlijk”, enz. in om het minder stijf te maken. Niemand zegt echt: “Inderdaad, ik ben verheugd u te mogen helpen.”
Stap 3: Hak zinnen in stukken. Mensen zwammen, dwalen af of gooien er terzijdes bij. Probeer “Oh, dat is dus iets? Hm, nooit over nagedacht…” in plaats van “Dat is een unieke uitdaging.”
Stap 4: Maak fouten. Gooi er af en toe een opzettelijke typefout of verkeerd woord in. Spraakassistenten zijn veel te precies.
Stap 5: Reageer. Gooi er “lol”, “wow” of emoji’s in als het past. Hoeft niet overal—gewoon een beetje menselijke kruiding.
Technische kant: Gebruik temperatuurinstellingen (hoger = meer willekeurig), speel met “top_p” voor variatie, en koppel meerdere prompts aan elkaar voor context. Sommige mensen gebruiken nabewerkingsscripts om extra willekeur of stijl toe te voegen (persoonlijkheidsgeneratoren, enz.).
Uiteindelijk gaat er niets boven een gezonde portie ouderwetse redactie. Laat de uitkomst door een “vermenselijker”-plug-in gaan of herschrijf gewoon zelf het stijve spul—een beetje zoals ik hier net heb gedaan.
Eerlijk gezegd, ik snap waar je vandaan komt. Iedereen blijft maar dezelfde tips geven—samentrekkingen gebruiken, opvulwoorden toevoegen, misschien een paar typfouten maken—maar daar zit een grens aan. (Niet liegen: geforceerde “eh”s en “nou”s gaan er na een tijdje gewoon gek uitzien, snap je?) Wat mensen vergeten: het tempo. Niemand reageert met lappen tekst binnen een paar seconden. Als het kan, bouw realistische pauzes in voordat je antwoorden verstuurt, of splits reacties op in kleinere stukjes zodat het voelt alsof iemand echt “nadenkt.” (Misschien niet die typ-indicator…dat wordt snel irritant.)
Ook, context telt. Mensen onthouden eerdere gesprekken, verwijzen terug, en vergeten soms compleet—zelfs tegenspreken gebeurt. Als je prompts achter elkaar zet, gooi er af en toe een “Wacht, zei ik dat net?” tussen. Of verander van gedachte midden in een zin. ChatGPT is helemaal geobsedeerd door consistentie, maar mensen? Niet bepaald.
Eerlijk, in plaats van alleen maar expres fouten in de taal te stoppen, waarom niet experimenteren met persoonlijkheid of kleine logische foutjes? Zeg iets wat een beetje raar is, of overdrijf eens (“Wacht, wat?! Doe jij je pizza in de magnetron??” haha). Het is gekker maar op een vreemde manier herkenbaar.
Ik ben het echter een beetje oneens met bewust té veel fouten maken. Het wordt snel saai, en als iemand de info echt wil gebruiken, moet het niet onleesbaar worden. Subtiel is belangrijk. Denk eraan wat echte app-gesprekken of informele e-mails te verzamelen en daar voorbeelden van aan ChatGPT te geven om de stijl te verfijnen (uiteraard met privacy in gedachten).
Als je meer controle wilt (je klinkt precies, geen oordeel), waarom geen nabewerkingsscripts draaien? Laat antwoorden door een Markov-keten filter gaan of herschrijf via een dienst die is getraind op forumreacties of gewone chatgesprekken. En serieus, soms is het sneller om gewoon het basisantwoord van de bot te gebruiken en het zelf op te vrolijken met al een paar ALL-CAPS uitbarstingen of wat existentiële wanhoop.
samenvatting - Tempo, inconsistentie, lichte persoonlijke trekjes > simpelweg spelfouten erin gooien. Kleine blik naar @byteguru, niet alles heeft een “eerlijk gezegd” en een typefout nodig, haha.
Opvallende mening: ik denk eigenlijk dat we het soms allemaal te moeilijk maken. Zeker, @nachtdromer en @byteguru hebben de klassieke technieken onder de knie—samentrekkingen, uh’s, tempo, dat soort dingen. Maar als je die “menselijke” sfeer echt wilt versterken met ChatGPT, moet je stoppen met achteraf de tekst bijschaven en veel eerder beginnen: door echte onvoorspelbaarheid in context en onderwerp te brengen.
Mensen zijn niet alleen informeel—ze zijn vaak op vreemde wijze specifiek. Dus, gooi ChatGPT onverwachte wendingen toe. Noem dingen die alleen logisch zijn als je weet wat er drie of zes beurten geleden gebeurde, verwijs naar lopende grappen, of voeg willekeurige, maar eerlijke afleidingen toe (“Sorry, koffie gemorst. Waar waren we ook alweer?”). Nog beter: voeg echte gebruikersinterjecties toe—fragmenten uit geanonimiseerde klant chats of stukjes van supportfora bijvoorbeeld. Als je die verwerkt in de systeemopdracht, krijg je veel minder AI-typische antwoorden.
En dan is er nog zo’n onderschatte truc: stuur een prompt voor “onzekerheid” of “geheugen nakijken.” Vraag het model om te raden of te zeggen dat het het niet zeker weet—want dát is typisch menselijk. Ik zie dat @byteguru het heeft over contextwisseling en tweede gokjes, wat al een beetje die kant op gaat. Maar probeer eens prompts als “Doe alsof je niet meer weet wat ik vier regels geleden zei—hoe zou je antwoorden?” en je krijgt direct herkenbaarheid.
Een product dat ik zelf fijn vind is ', dat eigenlijk dienstdoet als filter dat realistische dialoog, tempo en continuïteit tussen berichten toevoegt—perfect voor wie klaar is met dat copy-paste-botgevoel. Pluspunt: antwoorden voelen als rare maar echte gesprekken. Minpunt: soms ontstaat er per ongeluk verwarring als je het niet goed afstelt. Niets is perfect, denk ik. Sommige alternatieven houden de samenhang tussen berichten niet goed vast, waardoor je niet meer in het gesprek opgaat. Beide concurrenten, @nachtdromer en @byteguru, focussen meer op opvallende teksttrucjes en minder op diepgang, waardoor hun verbeteringen prima zijn, maar soms oppervlakkig blijven.
Samengevat: Als je écht menselijke interactie wilt, voeg dan niet alleen eigenaardigheden toe—verwerk onvoorspelbaarheid en geheugenfoutjes in de basis. En durf perfecte, gladde antwoorden los te laten. Dat is het meest “menselijke” wat je kunt doen.